زراعت دیم کینوا در شهرستان دزفول شکننده و آسیب پذیر است و ریسک تولید در این منطقه بالاست. در این منطقه امکان دستیابی به عملکردهای بالای ۲/۳ تن در هکتار ۲۰٪ است. با احتمال ۸۰٪ به بالا امکان دستیابی به عملکردهای ۴/۱ تن در هکتار میسر است. در ۵۰ درصد از سالها (احتمال ۵۰٪) عملکردهای قابل دستیابی کمتر از ۳/۲ تن در هکتار است.
نتایج نشان داد که سرما یکی از عوامل اصلی محدودکننده تولید کینوا میباشد (اشکال ۴-۹ و ۴-۱۰). همانطور که نتایج نشان میدهد شهرستان لردگان که در شمال شرقی خوزستان واقع شده است پتانسیل تولید دیم کینوا در مقایسه با شهرستانهای دیمخیز خوزستان بسیار پایینتر است علی رغم اینکه پایداری عملکرد در این شهرستان بالا و ریسک تولید خیلی پایین است. این حاکی از وجود سرما نسبتا یکسان در طی سالهای مختلف است. در شهرستان دزفول در شمال خوزستان نیز بدلیل تنش سرما ریسک تولید بالاست.
فصل پنجم
نتیجه گیری نهایی و پیشنهادها
۵-۱ نتیجه گیری نهایی
بر اساس یافتههای مطالعه حاضر، میتوان اظهار داشت که تاخیر در کاشت با افزایش میانگین دمای هوا طی دوره رشد و وقوع تنش گرما، کمآبیاری و یا شرایط دیم و وقوع تنش خشکی و تنش سرما در مراحل گیاهچهای در اثر کاهش دمای ناگهانی اثر منفی بر صفات فیزیولوژیک و مورفولوژیک، عملکرد و اجزاء عملکرد اندازه گیری شده در گیاه کینوا داشته است. در تنش گرما و سرمای ناشی از کاشتهای دیرهنگام و زودهنگام و خشکی ناشی از کمآبیاری صفات شاخص سطح برگ، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد خوشه در بوته، عملکرد و اجزاء عملکرد و نهایتا شاخص برداشت بدلیل اختلال در فعالیتهای فیزیولوژیکی گیاه کاهش پیدا کرده است. با توجه به نتایج این آزمایش، بهترین سطح آبیاری توصیه شده، آبیاری کامل است که در تاریخ کاشت مناسب (۲۵ آبان) بیشترین میزان تولید گیاه کینوا را داشته است.
نتایج حاصل از ارزیابی و تعیین اعتبار مدل AquaCropنشان داد که این مدل مراحل مختلف رشد، نمو کینوا را بهخوبی شبیهسازی نموده و قابلیت خوبی در تخمین عملکرد کینوا داشته و میتوان از آن در مطالعات تخمین عملکرد در مقیاس منطقهای استفاده کرد. عملکرد پتانسیل شبیهسازی شده کینوا در مناطق دیم از ۳/۲ تا ۸/۳ تن در هکتار در سطح استان متغیر بود و گرادیانی کاهشی از شمال شرقی به سمت شمال و جنوب استان مشاهده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که پهنه بندی آگرواکولوژیکی کینوا، در مناطق دیم خوزستان بر اساس تحلیل اطلاعات اقلیمی، توپوگرافی، آب و خاک امکان پذیر است و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) بهعنوان ابزاری قدرتمند در تحلیل داده های مکانی قادر به تعیین پهنههای همگن با بهره گرفتن از نتایج شبیهسازی پتانسیل عملکرد است. نتایج نشان داد که روند تغییرات مکانی عملکرد پتانسیل منطبق با نقشه پهنه بندی کینوا در سطح استان بود. نقشههای حاصل از پهنه بندی نشان داد که از شمال شرق به سمت جنوب استان از مطلوبیت عوامل محیطی و تناسب طبقات پهنه بندی کاسته شده است، بهطوریکه پهنههای با توان مناسب و مطلوب جهت کشت کینوا عمدتا در بخشهای شمالشرقی (ایذه) و مرکزی (مسجدسلیمان، شوشتر، هفتکل) استان قرار گرفتند. با شناسایی توانمندیها و محدودیتهای محیطی کشت کینوا در مناطق دیمخیز استان خوزستان مشخص شد که اراضی دیم کشاورزی استان دارای توان مناسبی برای تولید کینوا هستند و با توجه به کم توقع بودن گیاه کینوا از نظر نیازمندیهای تغذیهای و رطوبتی با انجام یکسری اقدامات در مناطق غیر مستعد یا نیمه مستعد جنوب و جنوب غربی استان، میتوان اراضی این طبقات نامرغوب را از نظر کیفی ارتقا داد.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
۵-۲ پیشنهادها
به طور کلی با آنکه شبیهسازی و پهنه بندی آگرواکولوژیکی انجام شده در این مطالعه نتایج خوبی در خصوص روند تغییرات مکانی عملکرد پتانسیل دیم کینوا در استان خوزستان نشان داد، موارد زیر پیشنهاد می شود:
بهتر است مدل بکاربرده شده در این مطالعه با داده های آزمایشی بیشتری ارزیابی شود، تا بتوان تغییرات مکانی و زمانی را در دقت مدل لحاظ کرد. همچنین نیاز به داده های بیشتری برای تخمین دقیقتر پارامترهای مدل است تا بتوان در بالابردن دقت مدل گام برداشت.
در این متدولوژی میتوان پهنه بندی استان را برای دیگر گیاهان زراعی انجام داد.
پیشنهاد می شود از توابع تحلیلی و مکانی GIS در مدیریت منابع کشاورزی و امکان سنجی هرچه بیشتر در راستای دستیابی به بیشترین بازده در واحد سطح در تولید محصولات کشاورزی، این تکنولوژی نوین هرچه بیشتر استفاده گردد.
با توجه به روند شدید تغییرات عملکرد دانه بین سالهای مختلف پیشنهاد می شود روند تغییرات عملکرد در طی دوره های طولانیتر بررسی شده و دوره های متوالی کاهش یا افزایش عملکرد در اثر تغییرات اقلیمی شناسایی شوند.
پیشنهاد می شود این پهنه بندی با بهره گرفتن از دیگر مدلهای شبیهسازی عملکرد محصول از قبیل DSSAT و Wofost نیز انجام شود.
در این مطالعه روش آنالیز ریسک که با بهره گرفتن از مدل شبیهسازی رشد ارائه شد و کاربردهای آن ارزیابی روش های مدیریت مورد بررسی قرار گرفت. بهنظر میرسد انجام پژوهشهایی در مورد ریسک ناشی از خشکسالی و احتمالات مختلف عملکرد در این شرایط اطلاعات با ارزشی را در مورد مدیریت مناسب کینوا فراهم سازد .
برای پهنهبندی اگرواکولوژیکی مناطق استان خوزستان در مقیاس کوچکتر و با دقت بیشتر نیاز به داشتن اطلاعات خاکشناسی و هواشناسی در مقیاسهای کوچکتر است که با برنامهریزی و ارائه پروژههای مطالعاتی مناسب میتوان به این مهم دست یافت. از این متدولوژی میتوان برای پهنهبندی استان برای دیگر محصولات زراعی برای شرایط آبی و دیم استفاده نمود و پهنه بندی را تا سطح ملی توسعه داد.
منابع
ابدالی، ح. ۱۳۸۷٫ پهنه بندی پتانسیل اقلیمی زراعت گندم دیم. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه شهیدبهشتی.
اکبری، م. و رضادوست، س. ۱۳۸۸٫ اثر تاریخ کاشت و روشهای مختلف کنترل علفهای هرز بر عملکرد و خصوصیات رویشی آفتابگردان در منطقه خوی. مجله پژوهش در علوم زراعی. ۳(۱۰): ۳۲-۱۷٫
امام، ی. و نیک نژاد، م. ۱۳۷۲٫ مقدمهای بر فیزیولوژی عملکرد گیاهان زراعی. انتشارات دانشگاه شیراز. ۵۷۱ ص.
اندرزیان، ب. ۱۳۸۵٫ مدلسازی و شبیهسازی رشد ونمو و عملکرد گندم، پایان نامه دکترا، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران، ۲۱۵ ص.
اندرزیان، ب. ۱۳۹۳٫ تعیین پتانسیل عملکرد و آنالیز ریسک تولید گندم در مناطق دیمخیز استان خوزستان گزارش نهایی پروژه تحقیقاتی خاص. مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خوزستان شماره مصوب: ۹۰۰۰۶-۱۵-۴۶-۴٫
الباجی، محمد،۱۳۸۹٫ بررسی اثر روش آبیاری معمولی، کم آبیاری تنظیم شده و کم آبیاری به صورت خشکی موضعی ریشه بر بهره وری آب و کارایی مصرف آب، پایان نامه دکتری.دانشگاه شهید چمران اهواز. دانشکده مهندسی علوم آب.
برگنل،ک.ج. ۱۳۷۹٫ اصول و عملیات دیمکاری ( ترجمه: راشد محصل، م.ج. و ع کوچکی) انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد. ۱۹۹ ص.
بنایان، م.۱۳۸۱٫ ساخت و کاربرد مدلهای شبیهسازی در کشاورزی، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد. ۲۰۴ ص.
بهدانی، م.ع. ۱۳۸۴٫ پهنه بندی اکولوژیکی و پایش نوسانات عملکرد زعفران در خراسان. پایان نامه دوره دکتری دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد. ۱۲۴ ص.
بینام، ۱۳۹۰٫ آمارنامه سطح زیر کشت محصولات زراعی و باغی استان خوزستان. انتشارات سازمان جهاد کشاورزی خوزستان.
پتر، جی. ۱۳۷۹٫ آب و هوا و عملکرد گیاهان زراعی . (ترجمه: کافی، م. گنجلی.ع. نظامی، الف. و ف.شریعت مدار). انتشارات جهاد دانشگاهی. مشهد، ۳۱۱ ص.
تاتاری،م.۱۳۸۷ .پیش بینی عملکرد گندم دیم در استان خراسان با به کارگیری داده های اقلیمی و خاکشناسی و با بهره گرفتن از شبکه عصبی مصنوعی. پایان نامه دکتری زراعی. دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد.صص: ۳۵-۱۵٫
تدین ، م .، و ی . امام . ۱۳۸۶ . اثر آبیاری تکمیلی و مقدار فراهمی آب بر عملکرد و اجزای عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک دو رقم گندم دیم. مجله علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی. ۱۱ (۴۲):۱۵۶-۱۴۵٫
توکلی ، ع . ۱۳۸۲ . اثر مقادیر مختلف آبیاری تکمیلی و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم رقم سبلان. مجله نهال و بذر. ۱۹ :۳۸۱-۳۶۷٫
جلالیان، ا.، رستمینیا، م.، ایوبی، ش.، و امینی، ا.م. ۱۳۸۶٫ ارزیابی کیفی، کمی و اقتصادی اراضی برای گندم، ذرت و کنجد در دشت مهران، استان ایلام. علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی. ۴۲: ۴۰۳- ۳۹۳٫
جودی، م.، مهرپویان، م. و طاعی. ا. ۱۳۹۱٫ اثر تاریخ کاشت بر برخی خصوصیات زراعی هیبریدهای جدید آفتابگردان در استان زنجان. ساوه. دومین همایش ملی مباحث نوین در کشاورزی.
خلیلی،ع.ورضایی صدر،ح.۱۳۷۶ . بر آورد تابش کلی خورشید در گستره ایران بر مبنای دادهای اقلیمی. فصلنامه تحقیقات جغرافیایی. ۳: ۳۵-۱۵٫
خودریان، جی. واچ. اچ. وان لار. ۱۳۷۹٫ مدلسازی فرایندهای رشد گیاهان زراعی. (ترجمه: نصیری محلاتی.م). انتشارات جهاد دانشگاهی. مشهد. ۲۸۰ ص.
داداشی، ن. ا. و خواجهپور، م. ر. ۱۳۸۲٫ اثر دما و طول روز بر مراحل نمو ژنوتیپهای گلرنگ در شرایط مزرعه. مجله علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی. ۷(۴): ۸۳-۱۰۱٫
دشتی، ش.، نظریفر، م.ه.، مومنی، ر، ۱۳۸۹٫ بررسی و پهنه بندی توان اقلیمی در تولید محصولات کشاورزی با بهره گرفتن از روش ارزیابی قابلیت اراضی فائو (مطالعه موردی استان همدان). یازدهمین کنگره علوم زراعت و اصلاح نباتات. دوم تا چهارم مرداد ۱۳۸۹٫ ۱۴۵۴ – ۱۴۵۲٫
رادمهر، م.، آینه، ل. ع. و مامقانی، ر. ۱۳۸۴٫ بررسی عکس المل ژنوتیپهای دیررس، متوسط رس و زودرس گندم نان نسبت به تاریخ کاشتهای متفاوت: ۱- اثر تاریخ کاشت بر خصوصیات فنولوژیک، مرفولوژیک و عملکرد چهار ژنوتیپ گندم نان. نهال و بذر، ۲۱(۲): ۷۲-۶۵٫
رحیمیان مشهدی،ح. ۱۳۷۱ .اثر تاریخ کاشت و رژیم آبیاری بر رشد و عملکرد زیره سبز. دانش کشاورزی(ش۳و۴)ج۳٫
رسولی، ج.، و قائمی، ع.ر. ۱۳۸۹٫ پهنه بندی کشت کلزا بر اساس نیازهای دمایی اقلیمی با بهره گرفتن از GIS در استان خراسان. مجله الکترونیک تولید گیاهان زراعی. ۳(۱): ۱۳۸ – ۱۲۱٫
رضوانی مقدم، پ. و صادقی ثمرجان، ر. ۱۳۸۴٫ بررسی اثر تاریخ های مختلف کاشت و رژیمهای مختلف آبیاری بر خصوصیات مرفولوژیکی و عملکرد نخود (Cicer arietinum L.) رقم ۳۲۷۹ ILC درشرایط آب و هوایی نیشابور. مقالات اوّلین همایش ملّی حبوبات. ۲۹ و۳۰ آبان ۱۳۸۴- مشهد مقدس- پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد.
زارع فیض آبادی،ا.،کوچکی،ع.و نصیری محلاتی، م. ۱۳۸۵ . بررسی روند۵۰ساله تغییرات سطح زیر کشت، عملکرد و تولید غلات در کشور و پیش بینی و ضعیت آینده. مجله پژوهشهای زراعی ایران. ۴(۱):۶۹-۴۲٫
ساری صراف، ب.، بازگیر، س. و محمدی، غ.ح. ۱۳۸۸٫ پهنه بندی پتانسیلهای اقلیمی کشت گندم دیم در استان آذربایجان. مجله جفرافیا و توسعه. ۱۳: ۲۶-۵٫
سپهوند، ن.ع.، تواضع، م. و کهبازی، م. ۱۳۸۹٫ کینوا گیاهی ارزشمند برای امنیت غذایی و کشاورزی پایدار در ایران. یازدهمین کنگره علوم زراعت و اصلاح نباتات ایران. پژوهشکده علوم محیطی ، دانشگاه شهید بهشتی تهران.
سپهوند،ن،ع. و م . طاووسی.۱۳۸۹٫ بررسی ژنوتیپهای مختلف گیاه جدید کینوا از نظر عملکرد و سایر ویژگیهای فنولوژیکی در خوزستان. طرح تحقیقاتی. مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان.
سپهوند، ن، ع. و سرهنگی، م. ۱۳۸۸٫ کینوا (دانه مادر) گیاهی نو با تنوع ژنتیکی بالا محصولی مغذی در ایران. طرح تحقیقاتی.مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کرج.
سرمدیان، ف.، تقیزاده مهر جردی، ر. ۱۳۸۸٫ بررسی کارایی روشهای زمین آماری به منظور پهنه بندی برخی از ویژگیهای خاک در منطقه اخترآباد. مرتع و آبخیزداری. ۶۲(۳): ۳۸۸-۳۷۷٫
سرمدینا ، غ . ح . و کوچکی، ع . ۱۳۷۲ . فیزیولوژی گیاهان زراعی. انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد. (ترجمه).
سلیقه، م.، بریمانی، ف.، و اسماعیلنژاد، م. ۱۳۸۷٫ پهنه بندی اقلیمی استان سیستان و بلوچستان. مجله جغرافیا و توسعه. ۱۲: ۱۱۶-۱۰۱٫
سنجانی، س. ۱۳۹۲٫ پهنه بندی آگرواکولوژیکی و بررسی خلاء عملکرد سه محصول گندم، چغندرقند و ذرت در استان خراسان. پایان نامه دوره دکتری دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد. ۱۴۳ ص.
سینک، ج. و دیلون، اس. اس. ۲۰۰۱٫ جغرافیای کشاورزی (ترجمه: دهقانیان، س، کوچکی، ع. ر. و ع. کلاهی اهدی). انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد، ۶۶۰ ص.